Het congrestival NIEUW BAKJE TROOST is een initiatief van
Doelstelling en filosofie
Het congrestival NIEUW BAKJE TROOST willen we laten zien en ervaren dat afscheid nemen ook anders kan dan dat we vaak gewend zijn. In de laatste decennia zijn oude tradities rondom het levenseinde weggevallen; maar tegenwoordig groeit een nieuwe behoefte aan eigen rituelen. Er zijn zoveel mogelijkheden hoe het anders kan en mag rondom het levenseinde! Op het moment dat we geconfronteerd worden met een overlijden moeten er veel keuzes gemaakt worden. Door de tijdsdruk van dat moment zijn we geneigd om te kiezen wat we kennen in plaats van te kiezen wat we willen. Door het gesprek over het levenseinde eerder en vaker aan te gaan leren we omgaan met de dood en kunnen we proberen het sterven weer bij het leven te betrekken, of zoals Winny het zegt; “om het levenseinde doodnormaal te maken.”
Het levenseinde doodnormaal maken doen we door te laten zien wat er mogelijk en nodig is om je voor te bereiden op een afscheid. En dat begint al in de kindertijd door onze kinderen op te voeden met de dood als onderdeel van ons bestaan op aarde. De dood komt overal voor in ons dagelijkse leven; in de natuur zien we in de herfst de vruchten van het voorjaar die geplukt mogen worden. Daarna zien we de afstervende plantenwereld die tot rust komt in de winter om in het voorjaar weer opnieuw tot bloei te kunnen komen. De oude rottende boom is een voedingsbodem voor andere soorten planten en dieren. En ook in de dierenwereld is de kringloop van de natuur zichtbaar. Als we afscheid moeten nemen van onze huisdieren als die sterven oefenen we (on)bewust hoe we ook van onze eigen dierbare familie en vrienden afscheid kunnen nemen als die tijd komen gaat. Het bewustzijn voor deze oefeningen in het sterven zijn een belangrijk gegeven in de opvoeding van onszelf en onze kinderen om een vrijere relatie met de dood te kunnen krijgen dan dat we gewend zijn in de afgelopen decennia.
Met die gedachte als achtergrond laten we tijdens het congrestival NIEUW BAKJE TROOST zien wat we allemaal kunnen doen als voorbereiding op het onherroepelijke afscheid dat ons allemaal te wachten staat. Voor de een komt die tijd eerder dan gewenst, voor een ander laten dan gehoopt, maar allemaal zullen we een keer de stap moeten nemen om afscheid te nemen van onze geliefden en zullen we de aarde achter ons laten. En wat daarna zal zijn dan zullen we dan weten… of niet. Maar degenen die achterblijven zullen door moeten en ook daar is aandacht voor tijdens het congrestival. Want voor degenen die achterblijven is de belangrijke taak neergelegd om het leven opnieuw vorm te geven. Anders, zonder de fysieke aanwezigheid van de ander, maar met herinneringen en gevoelens.